Rozdzia 3

Parę tygodni później
- Jesteś nie normalny - powiedziała po chwili Katy wiążąc swoje włosy w luźnego koka.
- Mówisz mi to po raz setny -  roześmiał się chłopak łapiąc ją za dłoń. Wchodzili po schodach już od 5 minut a końca nadal nie było.
- Powiesz mi gdzie my idziemy ? To jest wyższe niż pałac kultury -  odezwała się niebiesko oka dziewczyna.
- Nic nie szkodzi, schudniemy trochę  - powiedział Justin uśmiechając się pod nosem.
- Sugerujesz że jestem gruba ? - słysząc głos Kate która stała w tej chwili w miejscu z grymasem na twarzy Justin się roześmiał
- Nie Kochanie, nie jesteś ale chodźmy, im szybciej wejdziemy tym szybciej będziemy - powiedział łapiąc ją za dłoń i wchodząc po schodach.
- Jak byśmy nie mogli jechać windą - wymruczała coś pod nosem sama na do siebie na co Justin ponownie się roześmiał. (...)
Po kilku minutach weszli na wielki dach z którego było widać całe miasto. Chłopak musiał jej coś powiedzieć. Bał się ale musiał.
- Ale tu pięknie - powiedziała Katy ściskając jego dłoń na co on się delikatnie uśmiechnął i usiadł na ziemi ciągnąc ją za sobą za dłoń by usiadła.
- Kocham cię wiesz ? - zapytał po chwili na co ona się roześmiała i spojrzała w jego oczy.
- Ja ciebie też głuptasie -  musnęła jego ciepły policzek po czym wtuliła się w niego patrząc w gwiazdy.
- I Co kol wiek się stanie zawsze będziesz ze mną prawda ? - dodał patrząc na nią, nie umiał jej powiedzieć całej prawdy dlatego najzwyczajniej w świecie zaczął ją wypytywać.
- Prawda. Ale co się dzieje ? - zapytała po chwili z lekkim zdziwieniem.
- Nic, Zamknij oczy - powiedział z uśmiechem na twarzy, niebiesko oka zamknęła je uśmiechając się delikatnie. Gdy chłopak usiadł za nią na jej szyji zawiesił srebrny wisiorek z literką J.
- Już ? - zapytała na co on odpowiedział że już. Gdy spojrzała na wisiorek uśmiech na jej twarzy pojawił się sam nie wiadomo z kąt. (...)

Siedział Przed Kanapą Zastanawiając się Nad tym co ma później w planach. Widząc kolejną porcję wydarzeń w telewizorze wziął pilota do ręki chcąc przełączyć. Jednak zainteresowało go to, widząc wiele karetek policji a do tego dziennikarzy którzy właśnie mówili o wypadku nie daleko jego domu przyjarzał Się Dokładniej sytuacji. Gdy zobaczył to czego nie chciał nigdy widzieć zamarzł od środka wpatrując się w jedno miejsce. To nie mógł być samochód Katy, przecież ona jest perfekcjonistką, nigdy by nie spowodowała wypadku. Mimo to wstał jak szalony i biorąc kluczyki od auta wybiegł z domu kierując Się w miejsce wypadku. Miał rację, podbiegając do lekarza natychmiastowo zapytał
- Co z nią ? - spojrzał na niego rozgądając się
- Jest pan z rodziny ? - odpowiedział lekarz który chciał wsiadać do karetki.
- Tak - powiedział po chwili zastanowienia.
- Najbliższe minuty pokażą - patrząc na lekarza zastanawiał się co to miało oznaczać.

________________________________

KTOŚ WKARDŁ MI SIĘ NA BLOGA I SKASOWAŁ POST

nie wiem jak to możliwe ale miałam już takie przypadki. 

i musiałam pisać od nowa ale mi nic z tego nie wyszło ..

dlatego takiu chujowy i krótki ... 

napisałam się i nic ale mam nadzieje ze beda jakies kometarze